Wyrok NSA z dnia 4 marca 2008 r., sygn. II FSK 50/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska (sprawozdawca), Bogdan Lubiński, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 11 października 2006 r. sygn. akt I SA/Op 165/06 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 3 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2) zasądza od A. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 października 2006 r. (sygn. akt I SA/Op 165/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 3 kwietnia 2006 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w O., którą ten ostatni odmówił A. S. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r.

W motywach orzeczenia Sąd wyjaśnił, iż z wniosku podatnika (z dnia 19 października 2005 r.) o stwierdzenie nadpłaty wynikało, że jako pozaetatowy członek Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. otrzymywał wynagrodzenie, które według niego było - jako dieta - wolne od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej p.d.o.f. Natomiast płatnik należności te zakwalifikował jako wynagrodzenie (z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 p.d.o.f.) i pobierał od wskazanego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do wskazanych okoliczności organy podatkowe stanęły na stanowisku, iż wynagrodzenie otrzymywane przez skarżącego nie miało charakteru diety, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 p.d.o.f. i jako takie nie mogło być wolne od podatku na mocy tego przepisu.