Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2007 r., sygn. I SA/Wr 59/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Danuta (2-im.) Mróz Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Asesor WSA Ewa Kamieniecka Protokolant: Marta Pająkiewicz Po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi A we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego o d d a l a s k a r g ę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] A zwróciła się o udzielenie pisemnej informacji odnośnie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wypłacanych przez pracodawcę ekwiwalentów pieniężnych w formie ryczałtu za używanie przez pracowników na potrzeby pracodawcy telefaksów, telefonów stacjonarnych, komórkowych, komputerów, łącz internetowych, elektronarzędzi stanowiących ich własność. Uwiarygodnienie własności narzędzi są kopie dowodów własności lub oświadczenia pracowników. Wysokość ekwiwalentu określana jest w umowie zawartej z konkretnym pracownikiem, w której bierze się pod uwagę prawdopodobne przeciętne okresy, w których pracownik nie będzie świadczyć pracy, okresy, w których narzędzia będą wyłączone z utrzymywania w stanie gotowości do używania. Ekwiwalenty te objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej działając na podstawie art. 14b § 2 i art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej odmówił zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] uznającego za nieprawidłowe stanowisko A w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych ekwiwalentów pieniężnych wypłacanych w formie z góry określonego w umowie ryczałtu za używanie dla potrzeb pracodawcy przez pracowników telefaksów, telefonów stacjonarnych, komórkowych, komputerów, łącz internetowych, elektronarzędzi stanowiących ich własność bez udokumentowania faktu używania ich do pracy przez pracownika. Wskazał organ na art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzając, że stanowi on odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, dlatego też organ I instancji wskazał na orzecznictwo NSA, wg którego wszelkie okoliczności mające wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego powinny być odpowiednio udokumentowane. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy każdy indywidualny przypadek wypłacenia ekwiwalentu musi być poddany analizie pod katem spełnienia jego przesłanek. Możliwość objęcia zwolnieniem z powołanego przepisu wymaga prawidłowego udokumentowania własności używanych przez pracownika narzędzi, nie wystarczy samo oświadczenie pracownika, oraz potwierdzenia, że w określonym okresie pracownik faktycznie wykorzystywał własne narzędzia w pracy. Okoliczność ta może być potwierdzona np. bilingiem rozmów telefonicznych. Nie bez znaczenia dla określenia wielkości ekwiwalentu jest rodzaj, wartość, częstotliwość wykorzystywania narzędzi pracownika na potrzeby pracodawcy, jak również stopień ich zużycia. Wskazał organ, iż w doktrynie podkreśla się, że "kwotę wypłaty z tytułu przedmiotowego ekwiwalentu pracodawca określa jako odpowiadającą z racjonalnego punktu widzenia wartości użyczenia rzeczy dla celów pracodawcy". Podkreślił organ odwoławczy, że organ I instancji dokonał jedynie oceny prawno-podatkowej stanu faktycznego przedstawionego przez stronę we wniosku z dnia [...].