Wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2007 r., sygn. III PK 1/07

Przepis art. 41¹ § 1 k.p. nie ma zastosowania do upadłości z możliwością zawarcia układu (art. 267 i następne ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, Dz.U. Nr 60, poz. 535 ze zm.).

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Herbert Szurgacz (sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2007 r. sprawy z powództwa Andrzeja S. przeciwko Syndykowi Masy Upadłości „I.R.” SA w R. o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 14 września 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 maja 2006 r. Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Spo­łecznych w Rzeszowie w pkt l wyroku zasądził od pozwanego Syndyka Masy Upadłości I.R. SA w R. na rzecz powoda Andrzeja S. kwotę 196.176,33 zł wraz z ustawowymi odset­kami od dnia 20 maja 2004 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niezgodne z pra­wem wypowiedzenie umowy o pracę, w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Sąd usta­lił, iż powód był zatrudniony w I.R. od dnia 4 listopada 2000 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku Dyrektora Generalnego - Prezesa Zarządu. W umowie o pracę strony określiły, iż odwołanie powoda ze składu zarządu z innych przy­czyn niż określone w art. 52, 53, 55 i 66 k.p. jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę. Do umowy sporządzono też aneks ustalając wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 9 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku oraz umówiono się, że okres wypowiedzenia umowy o pracę wynosi 9 miesięcy. W okresie od dnia 19 grudnia 2003 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. powód był niezdolny do pracy z powodu cho­roby i przebywał na zwolnieniu lekarskim. Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 30 grudnia 2003 r. został odwołany z funkcji prezesa zarządu spółki, a w dniu 6 kwietnia 2004 r. dorę­czono powodowi pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z za­chowaniem dziewięciomiesięcznego okresu wypowiedzenia. W dniu 5 maja 2004 r. po­zwany skierował do powoda pismo zawierające oświadczenie pracodawcy o cofnięciu wypowiedzenia umowy o pracę lecz powód nie wyraził zgody na tę czynność. Na koniec pierwszego kwartału 2004 r. wynagrodzenie powoda wynosiło 21.797,37 zł brutto. W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że powodowi wypowiedziano umowę o pracę w okresie usprawiedliwionej niezdolności do pracy czyli z naruszeniem art. 41 k.p., co uzasadniało zastosowanie art. 45 § 1 i art. 47¹ k.p. Pozwany nie cofnął skutecznie swego oświadczenia woli o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę, a kwota odszkodowania odpowiadała wysokości wynagrodzenia za umówiony przez strony okres wypowiedzenia. Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 8 k.p. gdyż pozwany nie wykazał przesłanek zastosowania tego przepisu, a ponadto podkreślił, że roszczenie powoda powstało po ogłoszeniu upadłości pozwanego w dniu 9 lutego 2004 r. i nie dotyczył go tryb dochodzenia wierzytelności wskazany w art. 145 Prawa upadłościowego i naprawczego. Orzekając o odsetkach od zasądzonej należności jako datę wymagalności roszczenia przyjął Sąd datę doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu i oddalił powództwo w części obejmują­cej żądanie zasądzenia odsetek od daty wniesienia pozwu.

Wyrokiem z dnia 14 września 2006 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Spo­łecznych w Rzeszowie zmienił pkt l i III zaskarżonego wyroku i oddalił powództwo Andrzeja S. przeciwko Syndykowi Masy Upadłości I.R. SA w R. Sąd Okręgowy wskazał, iż Sąd pierwszej instancji przeprowadził w wystarczającym zakresie postępowanie dowodowe i poczynił usta­lenia niezbędne dla rozstrzygnięcia sporu, jednakże stosując obowiązujące przepisy pominął dyspozycję art. 41 k.p. Sąd doszedł do przekonania, iż w okolicznościach faktycznych niniej­szej sprawy winien mieć zastosowanie przepis art. 411 k.p., a zatem wypowiedzenie powo­dowi umowy o pracę w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy nie naruszało prze­pisu art. 41 k.p. W ocenie Sądu brak jest innych okoliczności, które świadczyłyby o wadliwo­ści rozwiązania stosunku pracy przez pozwanego, w konsekwencji nie zachodzą podstawy do zastosowania art. 45 i 47 k.p. i do zasądzenia na rzecz powoda odszkodowania za rozwią­zanie stosunku pracy.